Mite Şiiri - Mete Tuğluk 2

kırılan gölgelerdir yiten aynalarda izlerken biz
özgür ve mutlu ve kapılar açıkken ardına dek
gözler ki kapalı duvarlarla eş
bizdik ambrosia içmiş tanrılara özenen
bizdik umarsız esrikliğimizle yalnız yaşamda

yine de
yine de bizdik aşkın sonuna uçan çılgın bir dansla

bir çocuk çığlığı parmaklarımızda
belki bir zincirdi haykıran
eller ki soğuktu
ve sen ve ben
suçlu ve suçsuzduk gece silmeye başlarken şiirini
yırtmalıydık çiçekleri üstünde yüreklerimiz çizili
ama birlikteliğin sevinç ırmağına düşmüştük sanki
biz ki kelepçeli
biz ki tutsaktık yıkılmış avlular altında

yine de
yine de bizdik aşkın sonuna uçan çılgın bir dansla
dökülen damlalardır alnına yüreklerin
bakışlar ateş
suskun bir poyrazdır gözlerin
ve kaybolmuş anılar
istenmeyen sözlerdir sonrası aşkın
belki de korkulardır
düşmektir
yuvarlanmaktır yerlerde
tozdur
topraktır
ve mephisto
bir tümce daha uzatırken ellerimize
cennet için gerçeklerimizi parçalamaktır
dışlanmış sevgidir artık gece
ve yaşanmalı mıydı sorusu yasak
çünkü yanıtsız bir düştür yaşanan dudak dudağa
anlamları ayrı ayrı dünyalarda yitirmekse
solmaktır ayrı ayrı bir gül ağacı dalında

yine de
yine de bizdik aşkın sonuna uçan çılgın bir dansla...