Mistik Şehadet Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sükûta ermiş gecelerde bir nur,
Kalbime dokundu isimsiz bir hurûr.
Ne gam kaldı ne de mecâzî korku,
Aşkla yandım, ateşle oldum pür nur.

Bir secdeye mühürlendi can dedikleri,
Gözyaşımda eridi dünyevi fikirleri.
Ruhum, kevser gibi çağladı içimden,
Her adımda Rab’e yürüdü dizlerim.

Ben ki bir elif idim suskun ve dilsiz,
Bir bakışta çözüldüm kudretle sessiz.
Ne bir ok, ne kılıç değdi bedenime,
Aşkın şehadetiyle vardım ebedî sesin izine.

Sancısız bir doğumdu ölmek bu defa,
Faniden arınıp çıktım saf safa.
Adımı sildim arzdan, izimi göğe yazdım,
Yoklukta var oldum, aşk ile sırra vardım.

Bir çığlık değil bu, bir vuslat nidası,
Arş’a yükselen bir kulun duası.
Kan değil, nur damladı alın çizgime,
Şehadetle döndüm Rabbimin izzetime.