Misminiler Şiiri - Veysel Elibol

Yaklaşsam bile havadan sudan konuşuyor yahut suspus duruyorum
Alıp alıp veriyorum kafamdaki senle de boğuşuyorum
Ona bile anlatmak istediklerimi bir türlü konuşamıyorum
Çözümü yok bende; Peri’mle gönlümce kavuşamıyorum

Artık yanına bile gelmiyorum; karşına çıkmıyorum
Görüşmeyince senden çok cezalanıyorum
Üstünü ne sen sor ne ben söyleyeyim
Altta misminiler inan ta beynimden vuruluyorum
Bari ben görmeyeyim deyip basıp gidiyorum
İnanılmaz ama gerçek!
“Ortalarda seni böyle “görmeye” katlanamıyorum
Tak ediyor canıma, yeter! dayanamıyorum

Ataş içimde nereye gitsem yanıyorum
Uzaklaşsam da gene seni görüyorum
Zaten bir umutla zar zor ayakta duruyorum
Hissediyorum tıbbın bilemeyeceği bir ölümle ölüyorum
Gözüm arkada kalmasın yalvarıyorum
Ölmeden de olur da işte…
Bari ben ölünce düzgün giyin diyorum.