"Karınca Misali"
Ben,
Ölmüş bir eşeğin gölgesinde dirilen yürek,
Çocuklar için yaşar,
Çocuklar için savaşırım hâlâ.
Ağzımda bir damla su,
Yanmakta olan hakikat ateşine karşı,
Karınca misali yürürüm
İbrahim’in davasında safımı belli ederim.
Ben Kerbela’da düşmeyen sancaktarım,
Ölümle dost olmuş bir Hüseyin yüreğiyle
Yendim korkuyu,
Kanı susamış suskunluğa karşı ayaktayım hâlâ.
Ya Yezit bir gölgede yok olacak,
Ya ben…
Ben toprağa gömülsem de
İsmim kalacak göklerde yankı…
Kayıt Tarihi : 6.7.2025 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Karınca Misali" şiiri, derin bir direniş ve sadakat teması taşıyor. Ölmüş bir eşeğin gölgesinde yeniden doğan bir yürek, çocuklar için varoluş ve mücadele azmiyle dolu. Metaforlar çok güçlü: Karınca misali, küçük ve zayıf görünse de büyük bir sabır ve dirençle hakikat ateşini söndürmeye çalışmak; İbrahim’in ve Hüseyin’in davalarına atıfta bulunarak tarihî ve manevi bir mücadeleye sahip çıkmak... Özellikle Kerbela ve Yezit kavramları, zulme karşı direnişi ve adalet arayışını simgeliyor. Şiir hem bireysel bir varoluşun hem de kolektif bir direnişin sesi gibi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!