Bir pazartesi gecesi
Niyetin parmaklarda, özlemim tuşlarda
Neyim demiştin, ne ifade ediyorum.
Silip bozup silip öz bırakmıştım.
Niyetten, özlemden, senden.
O gün gülmüştük, gülümsemiştik
Söylediklerimizden, özlemden,
İronik olmasindan,
Kronik yapmamaktan.
Ezberledim yazdığını.
Önce sana okudum sessizce
Sonra kendime sindi,
İçime.
Güldüm, hatirladim.
Acıdım, kendime baktım.
Yandım, üzüldüm,
Harflerinde uyandım, uyandırdım.
Huzursuzluk içindeki huzursun sen.
Siyahtaki beyaz
Grideki siyahsın.
Varolduğun kadar gülümsetir,
Gülümsediğin kadar güç verirsin.
Her yüreğin
Gözlerinin içine bakarsın,
Her bakış "an" olur,
Sende kalır.
Bazılarını görür,
İçine sindirir, sen yaparsın.
Sadece kalmaz onlar,
Büyütürsün. Kendin gibi.
Zor görünürsün,
Yasatır ama tamamlamaz
Dinler ama anlatmaz
Gülümser ama gülmezsin.
Birden. O kadar içten.
Her noktanı görmek, duymak,
Seyretmek gerek seni.
Ayrintılardan büyüyen bir dev misali
Seni yaşamak.
O zaman geçip belki
Kısa anlardan çıkan yoldan,
Kendini görür insan sende,
Ayna misali.
Kayıt Tarihi : 6.6.2017 04:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!