Misafir Şiiri - Gamze Yiğit

Albayım umut tükenir de,
Düşler çürür de,
Bir dag başı yalnızlığına insan mahkum olur da,
Issız sokaklarda kimsesizleşir de,
Ruhu alev topuna dönerse şayet,
Uzaklarda bir yerde hasret kaldığı ne varsa,
Gönderin ona.
Gelsin dört duvarsız evine.
Dantellerle örtülmüş masasına,
Bir çay demler,
Ömre hatır biçerim..
Albayım o misafir uzaklardan gelsin de
Ellerine kınasını ben yakayım.
Saçlarını ben öreyim...
Allayıp pullayayım.
Narince seveyim.