Yine gece oldu,
hadi uğursuz duygular sizin sıranız.
Dostlarım çevremden kayboldu,
birazdan yalnızlık da bize katılır.
Sakinlikle karşılıyorum çığlıklarını, pişmanlığım.
Hadi uzaklaştırın şu mutluluğu başımdan da,
ben de çayın altını yakayım.
Bu sefer umutlarımı yıkma sırası kimdeydi?
İçim evimden, evim dışarıdan daha karanlık.
Kırgınlıklarım hâlâ tavan arasında mı saklanıyorsun.
Yapma böyle bak misafirimize ayıp ediyorsun.
Onu son gördüğümde küçük bir çocuktu,
şimdi kocaman olmuş, büyümüş, serpilmiş.
Neyse, sen ona aldırma intihar eğilimim şöyle otur.
Ceyhun DemircanKayıt Tarihi : 10.9.2018 23:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!