Bizi deyip kim gelmiş, ise mekânımıza,
Bereket ile gelir, kurulan soframıza,
Suretimiz nur’dan dır, yok hiç fark aramızda,
Değilmi tüm insanlık, aslımız toprak ana.
Dön de bir bak geçerken, toprak da yatanlara,
Kim bilir ne kadar çok, zengindiler hayatta,
Dünyaya çıplak geldik, üryan anadan doğma,
Bak üç metre bez ile gideriz o tarafa.
Bektaş’ım bu dünyanın, güvenme servetine,
Ne güzeline aldan, nede sen şehvetine,
Belki iyi anılır, sofra kur yedir içir,
O dilin hak okunsun, düşme sen halvetine.
Bekir Yavuz.
01.Şubat. 2008. Cuma
Beyoğlu. İstanbul
Kayıt Tarihi : 28.5.2012 16:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!