Miras... Şiiri - Hasan Belek 2

​O gün,
29 Ekim'de,
Anadolu'nun göğsüne
bir güneş doğdu.
Karanlığı yaran,
en parlak,
en cesur güneş...

​Adı: Cumhuriyet!
​Sadece bir kelime değildi bu,
bir yönetim biçimi hiç değildi.
Yedi düvele karşı kazanılmış,
kutsal bir zaferin tacıydı.

Yorgun topraklarda,
küllerinden doğan bir milletin
gür sesiydi bu.
​"Artık yeter!" diyenlerin,
"Söz milletindir!" diyenlerin sesi.

​Mustafa Kemal'in gözlerindeki
o çelik mavisi ışıktı;
çizmesi delik kahramanların
yüreğindeki köz ateşti.
Nene Hatun'un duası,
Şerife Bacı'nın kağnısındaki vefaydı.

​Al bayrağa sarılı şehitlerin
bize bıraktığı
en kutsal
en ağır
emanetti.

​Cumhuriyet;
bir çocuğun elindeki tebeşir,
bir kadının seçme hakkı,
bir gencin kürsüdeki hür fikriydi.
Fabrikada tüten duman,
tarlada yeşeren buğday,
okul sırasında parlayan
o bir çift meraklı gözdü.

​Cumhuriyet;
"Kimsesizlerin kimsesi" olmaktı.
Ayırmadan,
kayırmadan,
bir olmaktı.
​Geçmişten geleceğe uzanan
yıkılmaz, sağlam bir köprüdür.

Demokrasidir,
özgürlüktür,
akıldır,
bilimdir,
aydınlıktır.
​Bugün,
o güneşin altında
dimdik yürüyoruz.

Omuzlarımızda bu onurlu yükle.
Biliyoruz ki,
bu miras
sadece dün değil,
bugün ve
asıl yarındır.

​Korumak,
yüceltmek,
ve sonsuza dek yaşatmak
bizim boynumuzun borcudur.
​Kutlu olsun
en büyük bayramımız!
Kutlu olsun
102. yılımız!

Hasan Belek
29 Ekim 2011-Akçay