Miras Şiiri - Hüsamettin Günaçtı

MİRAS

Sevgi, çocuk saflığıyla ilmek ilmek dokundu
Her görülmedik an için yürek burktu özlemler
Sararmış resimlerde gizlendi tebessüm
Huzurlu günlerin salâsı okundu
Sadece sözlükte karşılık buldu sadakat
Refakat etti yürek acısına anılar
Kırışmış çarşaflarda utandı ihtiras
İçten içe aktı gözyaşları; görünmeden kimseye
Geçilmedi yitik yıllara iltimas

Miras kaldı taş devrinden yalnızlık
Mor dağların ardına saklandı mutluluk
Mal mülk arzusu, dünya hırsları dindi
Hüzün taşıyor trenler vagon vagon
Yolu olmayan aşk köyüne şimdi...

   Hüsamettin GÜNAÇTI