Minik serçe Şiiri - Dağlar Özügüç

Geçti gitti sensiz geçmez dediğim zamalar
Yalnız kaldım şu koca dünyada
Göçmez bildiğim kuşlar bile terketti
Bir tek koca yürekli minik serçe direndi
Her gün pencereme tünedi
Ziyaret için bana bir tek o geldi
gagasında ise gül sepeti

Umarım birgün bir şekilde
Ve de yine hasret satan
Bir eylül akşamı buluşuruz
Her gece buluştuğumuz
Şu karşı kayalıklarda
Belki yeni bir şans yakalayabilir
Saçlarına yıldızları indirebilir
Özlediğim ellerine dokunabilirim

Bu gece sen yoksun diye
Bir gariplik var şu dalgalarda
Kayalara farklı çarpıyor sanki
Biraz yılgın ve biraz ürkek
Sana kırgın ve yorgun bu yürek
Sanırsın ortada mı kalır
Vurduğun bu hançer yarası
Ama şundan emin ol ki
Bu yara her zaman seni hatırlatır

Ne sen unutabildin beni
Ne ben kaçtım gözlerinden
Nede taşınabildim muhitinden
Anlamıyorum bu nasıl zor bir iştir
Görüyorum ama bakamıyorum
Özlüyorum ama anlatamıyorum
Sonum ne olacak onuda bilmiyorum

Beni merak edersen
Ben şaşkın ama iyiyim
Yüzün arada bir aklıma geliyor
Gözlerim doluyor
Ama bir şekilde hallediyorum
Bırak bu dünya kalsın zalimlere
Yoruldum Artık ben gidiyorum
Olurda görüşemezsek
Ölür de kavuşamazsak
Bu yarayı da yanımda götürüyorum