Minik Serçe Şiiri - Neyzen Demir

Avunsun yine gönlüm
Geçmişin sararmış duygularında.
Çocuksu mutluluklarım canlanır
Minik Serçe'nin şarkılarında.

Bazen küçük bir yaz çiçeğiyim
Uzaklarda bir çizgide.
Kimi zaman ağlamaklı, sessizim
‘Geri dön, geri dön’ dediğinde.

Birden içim coşar.
Kabına sığmaz, taşar.
Bir bakmışsın ‘lunapark’ta
Dönme dolabın ta ucunda.
Seyrederim neşeyi, ‘hoşgörüyü, sevgiyi’
Belki de âşık olacağım geçeyi.

Deli gönlüm, acaba
‘Yürekli bir sevda’ mı diler?
‘Zavallı bir gece’ de
Yoksa ‘ikinci bahar’ mı ister.
Derken kalbimi, bir ‘firuze’ oku deler.

Aşk ateşi sarmışken içimizi
Mecnun’a dönüp ‘tükeneceğimizi’ anlarım.
‘Haydi, gel benimle ol! ’ Dediğinde,
Kalbimin yerinden çıkacağından korkarım.

Korkarım yârimin
Bu cüretkâr davetinden.
‘Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden belki korkularım’.

Yalçın dağların zirvesinde
Körpe bir dal misali,
Ürkek ve kırılgan,
Bir o kadar da özgür.
Sığmam ben bu şehirlere
‘Benim meskenim dağlardır dağlar’.

Yüreğindeki girdaba
Tutsak olduğum sevgili!
Bir gün gözyaşlarımı silsen ve desen:
‘Sen ağlama dayanamam,
Ağlama gözbebeğim sana kıyamam’.

Duyar mıyım acaba?
Aşkın nâz makamında bir dem;
‘Git… git… gitme dur, ne olur!
Gitme kal, yalan söyledim’.
Heyhat! Benimkisi ‘yalnızca bir sitem’.

Artık umursamıyorum
Hiçbir şey kâr etmiyor.
‘Aşk için ölmeli, aşk o zaman aşk’.
Varlığından söz etmek yetmiyor
Varlığında yok olmaktır aşk.