Gece çökerken hastane odasına,
Bir dua gibi süzülür ismin,
Solgun ışıkta elini tutarken
Tüm dünyam sen olmuşsun
Sen uyurken sessizce beklerim,
Gözüm gözünde, elim elinde.
Ben büyüdüm sanırdım,
Ama sensizliğe hiç alışamadım annem
Ne kadar güçlü olsam da dışımda,
İçimde hep senin çocuk Furkan’ın.
İyileş, olur mu? Yavaş yavaş,
Ben buradayım, başucundayım, canım…
Kayıt Tarihi : 7.5.2025 01:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!