Gecenin yarısı idi, yaktım bir sigara
Dışarıya baktım, etraf kapkara
Hava bulutlu idi, ne ay vardı ne de yıldız
Derinden ağlıyordu, minnacık bir kız
Feryad ederek ağlıyordu, zavallı çocuk
Sesinden belliydi, daha küçücük
Gecenin sesizliğindeki bu seste
Sanki kurtulmak istiyordu,
dünya denilen kafeste
Hıçkırık tuta tuta diyordu anne
Anne bilmiyordu, çocuğun derdi ne
Ağlaması açlıktan değil, korkudan idi
Fakat anne yavrunun derdini bilemedi
Küçük dili sadece diyordu, anne ve mama
Arasıra gözünü dikiyordu yandaki cama
Çocuğun altını değiştirip birde emzirdi
Yine durmadı oda oda gezdirdi
Feryat eden çocuk aniden geldi dile
Dedi ağlamam değildir nafile
İnsanlık ölmüş köyde ve şehirde
Uzatmışlar yatıyor teneşirde
Her taraf kokuyor kin nefret kan
Hergün katlediliyor binlerce can
Yaşamaktan korkuyorum, değil ölümden
Yaşarsam eğer insanlardan göreceğim zulümden.
Kayıt Tarihi : 3.12.2012 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (24)