Yine tenhayım bugün
Kendime bıraktım, kendimi
Yalnızlık değil bu, bir tercih
Sevmiyor kimse, kendi hikayesini
Bal koktu, maya bozuldu
KENDİ ŞARKIN
Nasıl sığdırdın onca hüznü
Kirpiklerinin arasına
Halelenmiş saçlarının
Gölgesi düşmüş gamzelerine…
Kim bilir, yaşam ne kadar uzun
Ne kadar kısa ..
Bir an olur ki, ömre bedel
Bir gün olur ki, her an’ı ecel
İlk nefesle başlayan yolculuk
Bir salâlık nidayla biter.
Gelirken aşk getir
Kavuşmuş özlemlerden bir tutam
Umut mavisinden bolca
Bir kucak da, gümüş pullarla yüzen ay ışığı
Dirençli devingen bir asiliği de al yanına
Sakın unutma
Kör bir kuyuydu
Zamandan kaçıp içine saklandığım
Sessizliğin ve karanlığın hakim olduğu
Yuvarlak duvarlarında, sahipsiz gözlerin
Şaşkınlıkla bana baktıklarını gördüm
Bu gecenin masalı biz olalım,
Bir varmış diye başlasın,
bir, hep varmış diye devam etsin.
Peri padişahının kızı ben olayım,
Fakir ama akıllı, esas oğlan da
İyiyim, hiç ummadığım kadar.
Ne vefadan,
Ne geçmişten,
Ne mevsimlik aşklardan,
Ne de sahte dostlardan,
Vazgeçtim ruhumda yara açanlardan.
Bir halk masalı anlat bana
İçinde, umutlar yeşersin
Vurulmasın düşünceler
Özgürce uçsun güvercinler
Sırtlarında çok yıldızlı hançerler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!