Üzerime konan Mûnir güvercinleri kovdunuz,
Mırıldandığı mısralarında şairlerin sesi vardı.
Uğramaz sandığınız keklikleri vurdunuz,
Zelzele gibi sarsıntı yapan bir ağıtları vardı...
Sanmayın ki ric'at edecek deyu göç ettiler.
Merhamet ararlar, şu mahluktan noksan.
Yer mi var insansız? Ah ettiler vah ettiler...
Gafilsiniz, ettikleri en büyük bedduadan!
Kalbindeki çer çöpler, bir kül gibi toz olsun.
Sükut et gölgemde, seni vardan var edeyim.
Dolunay ve şafakta iç sesin âteşbâr olsun,
Rabbini unutmuş âciz yüreğini titreteyim.
Kayıt Tarihi : 3.6.2025 19:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!