Bu topraklarda çok zor geçer bilirdim kışlar,
Asi kır çiçekleri rengarenk açana değin.
Bir ulus yeniden doğmaz sanırdım,
Bozkırın ortasında mavi gözlerini görene değin.
Her kardelen bir ''kemalist'' doğuracaksa,
Bekle ey namert, onlar baş olana değin...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
