Milena Şiiri - Bülent Öntaş

hava zehir kokuyor
biz bu dünyaya ait değiliz Milena
içimize çekiyoruz dünyayı
kıyasıya
kayboluyor insan günün telaşında
kafasını kaldırana aşk olsun
arkasına dönüp bakan kalmadı daha
şimdi hava bulutlu
eskidendi bir ömürlük sevda
şimdi
ışık hızında
vazgeçmeler çağındayız
bilirsin
aşk kokardı önceden
yemyeşil dağlar
ovalarda renk cümbüşü; çiğdem, nergis, kardelen
rüzgarlı bahçelerde güldane
mavi gökyüzünde dans ederdi beyaz bulutlar
ve denizde hırçın dalgalar gibiydi hayat
bu dünya bize göre değil Milena
kimseye göre değil artık
sahipsiz
kurt düşmüş dalındaki meyveye
küçük kırmızı elmanın tadı kalmadı
hava zehir kokar mı diye sorma
içeriden ıslanıyorum
sırılsıklam
hasret kokuyor
ümitsiz yağan yağmurlar
kış ortasında baharı gözlüyor aşıklar
hava hüzün kokuyor yine
hava soğuk
nefesim duman duman
benden başka üşüyenler de var
sevdasızım
sen de gelme gittiğin yerden
ben özlerim Milena
yazarım
bu havalarda
cevapsız kalsın tüm mektuplar