Milat Şiiri - Eshat Eshat

Efkârın manisi ninnidir söyler
Bu gönül vefasız gönlünü neyler
Neylerse Mevla’mız hep güzel eyler
Tevekkül ol O’na gerisi boştur
Layıksan Rabbine her bir şey hoştur

Kimin kalbi kırık kimin ruhu aç
Kangren olmuş yara tabibe muhtaç
Değmeyin yarama vermeyin ilaç
Başıboş sandalım dolanır durur
Açmayan çiçeğim baharda kurur

Kan revana döndü oluk oluk bak
Zehirim sunulur altından tabak
Bu işlerin tadı veriyor kabak
Z/amansız gitmeler çekilmez sancı
Yediğim her lokma acımdan acı

Sehpaya koyulmuş masum bir adam
Kırılmış kalemi hükmüyse idam
Nede güzel durur boy pos ve endam
Vur artık darbeyi acıma cellat
Bitsin gayrı böyle başlayan milat