Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

“İşte meydan” deyip davete ederdi
“kendine güvenen kaçar mı” derdi

Bir boş sandalyeye bakıp dururdu
Nice hikmetli söz döküp dururdu

Çaykara rum değildi
Aslı Türk oğlu Türktür
Yanlış bilgisi olan
Kütük oğlu kütüktür
Aslını inkar eden
Rum zanneden yılanlar

Ya Rab affeyle bizi
Cemi-i cümlemizi
Yoluna gelmemizi
Nasip eyle Allah’ım

Hidayete ermeyi

Engin dağlardan aştım şükür sana ulaştım
Selâm Ya Resulellah, bir çok suça bulaştım
Bu gün yarın diyerek hep kaytardım dolaştım
Tövbe ettim pişmanım, Ya şefi elmuznibin

Öyle diyor Kur’anda Rabbimiz Azimuşan

Yurdumun sevgisi kalbimde saklı
Hudutsuz bir sevgi, tarif olunmaz
Bir değil olamaz herkesin aklı
Çoğrafi bilgiyle arif olunmaz

Tarihi bilmeli gurur duymalı

Hasete kapılanlar yemek bile yiyemez
Gördüğüne kıskanır Allah verdi diyemez

Haset büyük ateştir sahibini kor eder
Göremez hiç bir şeyi vicdanını kör eder

Yürü dünya dön dünya
Sana sevgim son dünya
Senin gibi on dünya
En az benim olacak

Senden bıktım diyorum

Fadime ile Temel dolaşmak istediler
Hayvanat bahçesine gidelim mi dediler

Gezip dolaşırlarken Temel anlatıyordu
“Habu kurttur, bu zebra, bu da tilki” diyordu

Sen affedicisin affı seversin
Bizleri bağışla, affeyle Ya Rab!
Tövbe edenleri sever översin
Tövbe ettik bizi affeyle Ya Rab!

Razı olmadığın işleri yaptık

Sorsam sana arkadaş bilir misin cinası
Cin asi, gördün işte değişince mana’sı
Manas’ı imha etmek ziraatın binası
Bin asi böcek yiyip talan eder ekini

Ekini yozlaştırma, geliştirip bilgi’ni