"mihriban" Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Sen gidince, bil ki söndü güneşim
Gün ışığı, göremedim “Mihriban”
Yüreğimde sızın, gözümde yaşım
Murâdımdın; eremedim “Mihriban”

Yalnız sendin, bir tek sendin murâdım
Ben bin geldim, sen gelmedin bir adım
Kaybettiğim beni sen de aradım
Kimselere soramadım “Mihriban”

Bil ki bitmez yüreğimde sızın var
Aynalara baktığımda yüzün var
Nere gitsem orda senin izin var
Yalnız sana varamadım “Mihriban”

Feda olsun dedim, sana bu başım
Hayat sensin; suyum, ekmeğim, aşım
Sen ki benim eşim, dostum, yoldaşım
Başka Sevda aramadım “Mihriban”

Tövbe edip ben adını anmaya
Doydum dedim yalanına kanmaya
Son vermiştim senin için yanmaya
Bu kararda duramadım “Mihriban”

Bilmiyorum, sensiz nasıl gülünür
Yokluğunun yok çaresi, bilinir
Uykularım kâbus ile bölünür
Düşü hayra yoramadım “Mihriban”

Derdim sendin, çarem sendin, devâmda
Hep sen vardın el açınca duâm da
Sen olsaydın Cennet derdim yuvam da
Hayal bile kuramadım “Mihriban”

Ne fakirdim ne paralı zengindim
Bir farkımız yoktu senin dengindim
Ben ki senin en aydınlık rengindim
Inadını kıramadım “Mihriban”

Mecalsizim yoktur artık direncim
Yıllar oldu boğazımda sevincim
Yarınıma kalmadı ki inancım
Kendime de yaramadım “Mihriban”