Mihri Didem Şiiri - Figen Güler

Sensizliğin çölünde yürüyen bir seyyahım,
Gözlerinin vahasına varmak, tek günahım.
Bakışın, bin yıllık buzulları eriten ateş;
Sesin, karanlık çağlara doğan güneş.

Mihri Didem nefesinle döner devran,
Her hece, gül bahçeme serilen derman.
Sensin saat, taş kesilmiş bir nehir;
Sen varken dünya, cennetten bir şehir.

Kokun, çölde açan bir gece yasemini,
Adımlarınla titrer yalnızlığın zemini.
Tenin, bulutun alnına düşen ilk yağmur;
Kuru toprağa hayat veren sessiz çamur.

Her nefesim, adını taşıyan bir kervan;
Ruhumun sonsuzluğunda açan divan.
Sensiz ben, dalsız, gölgesiz bir ağaç;
Topraksız bir kök, olurum susuz bir ilaç.