Mihrabım Yıkıldı... Şiiri - Vahap Karademir

Mihrabım yıkıldı, gönül seni unutunca.
Yağmurlu bir gecenin koynundayım.
Bahçıvan yüreğimde ki son gülü kurutunca.
Anladım, ben bu vefasız yolun sonundayım.

Kaldırım taşları ıslak ve birazda yorgun.
Sanki bu gün aynalara özenmiş gibi.
Onda gördüm kendimi, benzim solgun.
Ansızın ecelle yüzyüze gelmiş gibi.

Ötelerden bir koku sinmiş bu gün odama.
Hasret kokan, ölüm kokan, vuslat kokan.
Ve bir ses, cennet kokulu bir ses bana.
Gel diyor ve ben gidiyorum arkama bakmadan.

En güzel şarkının en titrek notasıydım oysa.
Dilimde yarım kalmış dizelerle gidiyorum.
Çıldırır dururdun içimde ki feryadı duysan.
Murad almamış gönlümün elemiyle gidiyorum.

Yazan yazdı kaderi, katlanmamakta neymiş.
Bin boynum olsa eğerim, derim, ne güzel yazmış.