Mezuniyet Şiiri - Ziya İlhan

Yıllar geldi geçti de doyamadım yüzüne
Senelerce ağlattın ne istedin bu kuldan
Bunca dert yetmez gibi kat atarsın hüzüne
Zindan olacak hayat ayrılınca okuldan

Kahverengi gözünde bulmuştum ben kendimi
Şair aşık diyerek ettiler benle alay
Dediklerinin biri gözlerinin dengi mi
Umrumda değil artık kalmış şurda iki ay

Baharlarım hazana dönecek yaz görmeden
Elini tutamadan okullar kapanacak
Gözlerine bakmanın sefasını sürmeden
Unuttum desem bile hangi kul inanacak

Kim ne söyler söylesin kabul sana aşığım
İtiraf ettim işte ben hep sana vurgundum
Sen gidince naparım sensin benim ışığım
Sorunca diyemedim ondan bu gün durgundum