Mezarlık Papatyası

donukluğum, güneşten bahtsız beyaz mermerin dokusu
parmaklarımdan tüten, kül değil cennet kokusu
fayihası döktürür cennet artığı güllere gözyaşı
yapraklarında ikram, süzülür durur mezarlık papatyası

nedametim, ilk yaprağı döken rüzgarın rücusu
dizlerimden titreyen, teheccüd değil cenaze rükusu
bir kelebeğin secdesiyle yıkılır şu musalla taşı
dallarında kıyam, savrulur durur mezarlık papatyası

ızdırabım, güzün ilkbahara inkılabının utkusu
gözlerimden akan, kerahat değil zerafet uykusu
mırıldanan dualara karışır hisli bir şiirin haykırışı
köklerinde evham, sızlanır durur mezarlık papatyası