Mezar Kaçkını Şiiri - Ömer Yücekaya 2

Her aşkın bir masalı
Her masalın bir sonu var
Bu masalın sonunu
Ben kendime bile anlatamıyorum

Çapraz sorguda seni soruyor devrin afet-i devranları
-Kim, seni bu hallere düşüren kadın kim diyorlar
Ser verip sır vermiyorum

Alkolün tadını bile unutan ben
Bir bozlağın tınısına bir kilo rakı gömüp
Zil zurna sarhoş olsam bile
Alkol çenesi düşen ayyaşlar gibi
Ne seni ifşa ediyor ne de adını sayıklıyorum

Sadece gözlerimi ufka seriyor
-Gülünce şiir gibi güler
-İçince rakıyla sevişir gibi içer
-Sövünce Allah ne verdiyse söver
-Gidince yaralı bir türkü gibi giderdi diyorum

Ki…
Sen gideli avazını yitirdi türküler
Şarkılar tesellisiz, şiirler mezesiz kaldı
Ah bastığım toprak bile ayaklarımın altından kaydı
Kurşun atsan yıkılmayan ben
Fırtınada devrilmiş bir ağaç gibi
Dal budak yerlere serildim

Buza kesmiş yataklarda kan uykular uyuya uyuya
Kokusuz bir fesleğene benzedi ömrüm
Mutluluk aradıkça
İyiden iyiye sıdkım sıyrıldı mutluluktan
Kaya kovuğuna hapsolmuş sular gibi
İçten içe çürüdüm

Işığını senden alan bir kandildim ben
Gittin…
Söndüm

Seni tanıdığım gün mezarımdan kaçmıştım
Gittin…
Mezarıma geri döndüm