Mezar Be Gönül Şiiri - Mehmet Ay 2

Bu kadar ervahtan, gelirsin bura,
Yaşadın bir hayli, yeter be gönül.!
Her bir şeyin ulema, yordun hayra,
Hayırlar, şerlerle, gider be gönül.!

Arzular sebildi, çoğun yaşadın,
Gözlerin karaydı, taşdan sakındın,
Önceden yaşantın, ölme yakındın,
Tümün topla bir şey, eder be gönül.!

Dünya da, neler gördün, ne yaşadın,
Muradlar yalanmış, çok geç anladın,
Hakiykat gizliymiş bunu kavradın,
Dost’um diyen mübah, söyler be gönül.!

Mevsimde hislerin, değişti elham,
Uslanmadın her şeyle geçtin maytam,
Aşk bir duyğudur içte, mübah saysam,
Bir hayli insanı, eyler be gönül.!

Keyifler yerinde, gençlik zamanı,
Dünyada gördünmü, sonsuz kalanı,
Hazan mevsiminde ihya olanı,
Hangi kitap bunu, yazar be gönül.!

Bedenin yaşlandı, ellerin titrek,
Okların vurmuyor, hedefi aksak,
Gördügün kabirler, hesabın yapsak
Kalem kitap yazsa, neyler be gönül.!

Miadı dilinden, dökülen şeyler,
Her fani yaşıyor, kalırım beller,
Herkesler gidici, paşalar beyler,
En sonun bellidir, mezar be gönül.!
28.10.25 / Saat 10,10
MİADI (Mehmet AY)