Mezarlıklar Şiiri - Kemal Tekir

Mezarlıklar insanların,
Ebedi istiratgahı,
Son yuvası mekanı,
İnsanlar ara sıra,
Mezarlıkları ziyaret ederek,
Tefekküre dalmalı,
Hiç ölmeyecekmiş gibi,
Dünya için çalışırken,
Yarın ölecekmiş gibi,
Ölümü hatırlamalı.
Eskiden mezarlıklar genelde,
Şehir içinde kalırken,
Günümüzde mezarlıklar,
Yerleşim yerlerinden,
Uzakta kalmaya başladı.
Kimler yok ki mezarlıklarda,
Sağlıklarında Dünyada,
Zenginlik,mal,mülk,
Şöhret peşinde koşanlar,
Hiç ölmeyecekmiş gibi, yaşayanlar,
Kibirliler ,gururlular,
İnsanları horlayanlar,
Madddi manevi
Kul hakkı yiyenler,,
Arlılar,arsızlar,
Hırlılar,hırsızlar,
İnançlı,inançsızlar,
Zalimlerle,Mazlumlar
Zenginler, fakirler,
Güçlüler, güçsüzler,
Yaşlılar,gençler, çocuklar,
Yatarlar yanyana kabristanda.
Halleri nicedir acaba?
Düşünelim ara sıra.
Hepimizin yakınları,
Ataları da vardır mutlaka kabristanda.
Nice erenler, evliyalar,
Anlı şanlı hükümdarlar,
Sağlığında saraylarda,
Hüküm süren sultanlar,
İlim,bilim adamları, sanatkarlar,
Binlerce peygamber de,
Yatıyor kabristanda,
Ölüm kimseyi teğet,
Geçmiyor ıskalamıyor Dünya da
Topraktan geldik yine,
Döneceğiz toprağa,
Eninde sonunda gireceğiz,
Hepimiz de toprağa.
Ahiret gününe,
Sorguya çekilmeye,
Hesap vermeye inanıyorsak,
Sağlığımızda dikkat edelim,
Emrolunduğumuz gibi,
Doğru dürüst yaşamaya,
İlahi adalet şaşmaz orda,
Dünyada işlediğimiz ameller,
Çıkar orada karşımıza.
Dünyada kendini,ölümsüz
Vazgeçilmez sanan nice insan
Yatar sessiz sedasız,
Kara toprağın altında.
Haksız kirli savaşlarda
Canlara kıyanlar,
Katiller, caniler,
Sömürgenler,asalaklar,
Yalancılar, talancılar,
Haramın dibine vuranlar ,
Nefsine ,puta tapanlar,
Yaradana şirk koşanlar,
Azgınlık sapkınlık yapanlar,
Yatar çaresizce kabristan da.
Az yaşa,çok yaşa,
Ölüm gelir mutlak başa,
Konur hayata son nokta,
Yakınların,eşin dostun,
Koyar seni,beni mezara.

Kemal Tekir.