Severek ayrılırmış insan, ya da ayrıldığını zannedermiş sevdasından.
Bırakmazmış zihni gecelerinde, odalar dar gelirmiş insana.
Ansızın ıssız sokaklarda bulurmuş kendini, yine onsuz değilmiş vesselam.
Gözlerini kapatarak koşmak istemiş, bu seferde zihni yanlız bırakmamış.
Bazen istemese de ister yanında olmayı, onunla olmayı.
O yürüdüğü sokaklarda denk gelmeyi.
Anlarsın sokakların değerini, içtiğin kahvenin, oturduğun bankın.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta