Kimse görmesin beni meyhaneci
Senden başka kimse duymasın sesimi
İçimde sararıp soldu aşkım
Sonbaharda dökülen yapraklar gibi
Bitek sen varsın beni anlayan
Yaramı dağlayan gözlerimi karartan
Bu meyhanenin duvarları beni dertli yapan
Bir kırık kalbim var artık ondan geri kalan
Zavallı yüreğim taşıyamaz bu acıyı
Çöllere düşer de bulamaz Leyla’yı
Meyhaneci bilmez kimse çektiğim acıyı
Sonunda gelir oturur yanına çeker kafayı
Kayıt Tarihi : 19.1.2005 13:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!