Zahid’e cami düştü,oysa bana meyhane,
Ben kendim istemedim,ne yapsın bu divane.
Kaderi ben mi yazdım,kazayı ben mi çizdim,
Ömrüm heder olurken,hayatımsa virane.
Hasan’da ister elbet,gülşende gül olmayı,
Çiçekler üzerinde,öten bülbül olmayı.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Siz sanırım kaderi yanlış anlayanlardansınız Hasan bey? Eğer kaderin manası sizin dediğiniz gibi olsa idi insanların iradeleri, akılları, iz'anları, idrakleri, mantıkları, vicdanları ve kalpleri olmaması gerekirdi. Yani herkesin uzaktan kumanda ile yönetilen birer robot gibi olmaları gerekirdi. Siz dünyevi işlerinizde zarar ve karınızı tefrik edip daima kar olana yönelirken iş ahrete gelince neden aynı hassasiyeti göstermiyorsunuz acaba?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta