Mevsimler ve Biz Şiiri - Necdet Öz

İnsan bu ya bir su misali ana rahmine akar ya
Anne bu sevgi ve sefkat ile dokuz ay bakar ya
Toprağa düsen bir tohum ve ana rahmıne dusen insan
Sonbaharda gecıcı dunyaya gırıs ilkbaharda cıkıs

İşte geldın yalan dünya mevsimlerden İLKBAHAR
Her şey öyle güzel kı renk renk çiçekler
İşte sen ınsan yavru ve sevınlı ağlaman bıle güzel
Bir gülü koklamak neyse senın kokunda o şimdi

Bak işte büyüdü meyven ve sebzen var Mevsim mi YAZ
Delikanlı çağın kalbin pır pır çarpıyor yaşamak güzel
Güzellıkler seninle her şey bol işe yarama ve gurur
Hayat başlıyor simdi okul, iş ve yuva kurma zamanı

Yapraklar kurmumaya başladı öze dönüş vakti mevsım SONBAHAR
Hayat ne çabuk gecti çalıs çabala mal ve mülk ve biraz sevgi
Yolun sonuna geldik artık yavas yavas topraga dönüş
Bir ömür gecti sağlık sorunları ve hakka dönüs zamanı hazırlıkları

Hayatın sonu kurudun ve tohumlar toprakla bulustu
Ben ben değilim ardık saclar kar beyaz mevsım mı KIŞ
Derin bir uykudayım şimdi İlkbaharı bekliyorum
Yalan dümya elveda hakka yüreme ve merhaba gerçek hayat