Mevsimler kayboldu, sanki zaman durdu,
Kaybolmadan önce ağzımda iki hece yoktu.
Bırak uykuyu, kurtar içindeki çocuğu,
Kurtardığın vakit, içinden atacaksın korkuyu.
Benim için hiçbir şey, zamanlar sisler...
Senin kahrını her vakit gizler mi perdeler?
Benim için her şey zamansız, mekânsız,
Empati desen, ondan ne anlar be ahlaksız?
Ne zaman geldim, bilmiyorum; yanlarımda molozlar...
Dışarı çıktım ama her yerde var be fitne, fesarlar.
İnsan bu, Anka değil ya, küllerinden doğmaz,
Bir gün düşecek elbet bin bir kollu cambaz.
Hep geçti vakitler, neredesiniz mevsimler?
İnsanları sorarsanız, ilk onlar gittiler.
İlk onlar gittiler, mektuplarda tarihler...
Mektuplarda tarihler... Siz gitmeyin, mevsimler.
Kayıt Tarihi : 13.9.2025 12:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İtiraf edeyim, pek de özel bir hikayesi yok. Okulumuz, kendi öğrencilerinin hikaye ve şiirlerinin bulunduğu bir kitap çıkartacaktı ve benden de bir şiir istenmişti, isteğin üzerine bende bu şiiri yazmıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!