Hüzünlendi yine gönlüm ağaçlar yaprak dökünce
Akmakta gözden yaşlarım yanağımdan ince ince
Kederle doldu yar gönlüm, matem yüklü güz gelince
Ağlar benimle bulutlar, mevsim sonbahar denince
Sararmış yerde yapraklar, boynu bükük hep yan yana
Nerde, hani güzelliğin? Nerde o endamı râna
Güzelim yeşil ağaçlar, çıplak kalmış toprak ana
Kor ateş düşmüş gönlüme hüzündür sonbahar bana
Hüzünlenme sen Ey gönül, kıştan sonra ilkbahar var.
Bakma! Kupkuru topraklar, kuraklıktan hayat doğar
Ağlamazsa şu bulutlar, yaprak dökmezse ağaçlar
Dirilmez laleler, güller, gelmez hoş kokulu bahar
Ey ölümün sessizliği, güz ile sen geldin bana
Hatırlattı bana seni, can çekişen toprak ana
Söyle nasıl yanmayayım sararıp solmuşluğuna
Her dökülen yaprağınla ölümü andın sen bana
Mahzun olma sen ey gönül, kıştan sonra ilkbahardır
Bilmez misin karanlığın ardında hep fecir vardır
Zorluktan sonra kolaylık, kolaylıkta zorluk vardır.
Öldürüp hem dirilten zat bil ki yaratan Rahmandır.
Rahmet ehli olan Rahman, yoktan var eden ALLAH’tır.
Kayıt Tarihi : 7.12.2009 09:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir sonbahar gününde duygularımı dile getirdiğim bir şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!