Yıldızlara uzan da umut al gel oradan
Yaşamaya değer mi gitmez isen buradan
Işığın hepten kesik güzel varsa görmezsin
Renk renk ipin olsa da ala çorap örmezsin
Senin değil ki bu hava bu su
Senin değil ki bu memleket
Hayata kurduğun pusu
Seni de vuracak elbet
Malın mülkün paran pulun
Hicaz kutlu Hicaz cevabını beklerim
Sende kimler yaşadı kimler gülüp ağladı
Sana ulaşmak için günüme gün eklerim
Resuller hatırası beni sana bağladı
Belki Adem peygamber kurmuştu temelini
Kevkürse dişlerin gülemezsin
İçinde baharlar coşarken
Gülersin dizildiyse incilerin
Anandan doğarken
Hüzün yine yuva kurdu gönlüme
Bakışlarım görmez oldu nesneyi
Ne kadarda yüz vermesem ömrüme
Güldüremem çevremdeki kimseyi
SAVM-Oruç
Orucun yangısında dudaklar kuruyunca
Ruhlara tarifsiz bir hüzün çöker
Gönül geçiverir malihülyadan
Etekten gereksiz taşları döker
Vermem sana çek benden elin ey Melek-ül mevt
Cananıma nezreylediğim cana dokunma....
Aşık Ömer 17. Yüzyıl şairidir. (Konya Hadim) GEZLEVİ doğumludur.
Bilgisayar ekranında hayat
Bazan kar erime selleri gibi bulanır
Selam alırsa gözler dudaklarda tebessüm
kardelenler de açar bazan
Çeşme başlarına uğramaz ki artık aşk
Saadet mefhumu ifade etmez
Sevgi çiçek açtı mutluluk coştu
Kalbim afet ışık tahammül yetmez
Gönlüm uçtu gitti san cismim yoktu
Bu halin ne diye sorma sakın sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!