Mevcudiyetim Şiiri - Sabit Bodur

Hakikat bir bıçak gibi saplandı,
Meftun kalbim, gözlerinle yaralandı,
Müptela oldum, çaresiz bir sabah yelinde,
Ben hiç kimseyi böyle sevmedim evvelimde

Susadım sana, dudaklarım kurak,
Karadeniz’in kasveti içimde bir tuzak,
İzmir’in sokaklarında kaybolan hayat
Çalışmıyor sensiz bu yorgun saat.

Bağırıyor kalemim, susmuyor kemençe
Komşum duysa keşke feryadımı bir gece
Gözyaşım dinmiyor, yüreğim pare pare
Sensiz her an ölüm, her nefes bir çare

Zekat değil, canımı serdim önüne,
Küllerim savruldu aşkın kör dengine,
Hakikat bu: sensiz ben bir hiçim,
Ruhum alevler içinde
Eriyor artık sevdiğim...