Pencerem önünde menekşeler var
Biri mor, bir pembe beyazı da var
Sevdiğim gözlerde ışıklısı var
Bana yüzündeki gülüşün yeter
Mor menekşem demiş beni çok sever
Sıcağa yenik girmiştim yatağa
Usumda
Düşlerimde serinlemek umudum vardı
Sen vardın.
Seninle.
Tüm gözlerden
Yalnızca ben değil ki
Hemen herkes biliyordu
Kaç bin yılın günahkârıydı
Herkesin aşkı olan bu şehir
Şubat yüzünü marta
Geceyi sevdim
Seni sever gibi sevdim
Gece de sıcaktı
Senin gibi sımsıcaktı sevgilim…
Dün senin gibi güzeldi gece,
Bir kucak sevgi,bir daha
yapar iki çiçek demeti
öyle bakımlı değil
........renk renkte değil
bezeksiz, yalın, biraz da soluk
yoksul toprağımın yoksul çiçeği
Her aklıma gelişinde
Fanteziler kurarım seninle
20 Ekim akşamında
Aynı duşta seninle...
Sırıl sıklam olmak isteğimi
Yürürken İstiklal’de
Çarpıştım sandım biriyle
Şöyle bir baktım omzumdan
Göz göze geldim birden
Karşımdaki bir fidandı
Kim bilir kaç yüz yıl sonra
Bir yüzü sırlı da
Gördüğünü yansıtıyor yalnızca...
Öyle olmayıp ta
Göstermeye kalkışsaydı
İçimizi tümden
Rezil kepaze olmuştuk hepten...
Usumda kaldıysa doğru
Kocakarı Fırtınası olurdu
Ocak sonlarına doğru
Şimdilerde yok
Şimdilerde yürekler donuk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!