Her gönüle bir şans verilmeli…
Verilmeli ki aşkın sıcak nefesi
Dokunsun yorgun kalplere.
Sevgi, su gibi aksın damarlarından,
Gönüller meşk ile dolsun.
Sen hiç,
Sevgi karşısında reddedildin mi
Ey gamsız gönül?
O an gelir,
İlk aklına mest olmak ya da uyumak düşer
Adına şiirler yazdığım,
Yoluna çiçekler dizdiğim dilber…
Neden bu öfke,
Neden bu katı bakışlar?
Yüreğin ile görmeyi mi unuttun,
Çekmiş gurbeti, çileyi, hasreti;
Vatan yoluna adamış ömrünü.
Askeriyle aynı ekmeği bölüşmüş,
Siperlerde geceyi gündüze katmış.
Esaretten kurtarmış bu milleti;
Emekliyim… cebimde yokluk var,
Bir kuruş sayarım geceyle sabahı.
Hayaller eskidi, umutlar yorgun,
Çay bile zor demlerim kendi ocağımda.
Bir zamanlar alın terim aktı,
Bir kere olsun “seni seviyorum” dememe izin vermedin,
Sözlerimi hep yarıda kestin,
Kalbimin fısıltılarını susturdun.
Oysa sana adanmış dizelerim vardı,
Bitmeyen, tükenmeyen…
Yezid oğlan bize “Kızılbaş” dedi,
Bilmez ki, kızıllığımız zulmün utancıdır.
Kanımız Kerbela’dan akar,
Boynumuz eğilmez, kılıcımız pas tutmaz.
Biz ateşin çocuklarıyız,
Ben sahte kışları ilkbahar sanmışım,
Buzlu rüzgârların arasında titremişim.
Gözlerimde umut çiçekleri açıyor sanmışım,
Oysa kar altında solmuş her hayalim.
Asıl ilginç olan,
Bir yanım seni görmeye yanıp tutuşuyor,
Diğer yanım ise, unutabilmek için görmekten kaçıyor…
Bu gönül ne yapsın, nereye sığsın bilmiyorum!
Kalbim aklımla kavga ederken,
Gözlerim seni arıyor her köşede.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!