Metin Çeçen Şiirleri - Şair Metin Çeçen

ŞİİRİ YAŞAMAK VARKEN
Soğuk bir kış gecesi.
Uyku tutmayan yatağımdan
Şiir yazmak için kaktım

Aldım kalemi kağıdı elime

SENİ SEVMEK

Kan gölünde yüzmek
Bir katran lacivert gecede
Aramak gökyüzünde
Bulmaya çalışmak

Ve ben…
Günler dörtnala koşarken
_ki onlar da nereye gittiğini bilmez_
seni aradım durdum
nerdeyim diye kendime sordum

Sensiz zaman..
Bir bağ bozumu
Bir yangın yeri

Sensiz zaman
Kıraç kel bir dağ buralar

ZAMANI GELİNCE

Çoktan giderdim
Sen olmasaydın şu şehirde

Bir kenara atıp gittiğin

Bir odanın içindeyiz
Herkes burada
İyisi,
Kötüsü
Yaşlısı,
Genci

KORKMA SEN

Korkma
Seni sevdiğimi
Senin de bana
Deli gibi

Sen ayakkabımın sol tekiydin
Seni yıllarca giydim
Üstelik,
Altının delik olduğunu bile bile

MATRUŞKA

Matruşkalar gibi
Kendi bedenimizde
Kendimizi saklıyoruz
Kirlendiğinde bir yüzümüz

Bu şehirde,
Yeniden öğrendim yaşamayı
Öğrendiğim, öğretilen tüm değerler yalanmış.
Bir parça ekmeği bölüşmek dostla,
Allahın selamını vermek harammış