Metaforda Yaşamak Şiiri - Sümru Yılmaz

Fecrin kızıllığı var parmaklarımda
Afak deli gibi geceyi sarıyor.
Anılar resmî geçit yapıyor gözyaşlarımda
Ve, gönlüm, sevmek mi sevilmek mi diye soruyor.

Lacivert gök kubbenin koynunda uyumak istiyorum
Ne çare ki hâlâ acımasız mazi peşimde.
Kırık kanatlarımla bu anaforda uçuyorum
Çözemediğim bir metafor var ellerimde.

Deniz, yer ve gök bir olmuşlar
Bilinmez bir nedenle matemdeler.
Dansı , şarkı ve besteyi unutmuşlar
Unutulamayan bir hüzzamın peşindeler.

Şimdi başbaşayım arsız benliğimin öfkesiyle.
Bir kapı açılsın diyorum , ardında kristal küre.
Tıka basa doldurayım oraya tüm dileklerimi
Ve dünyada yaşanamayan aşkları , sevgiyi
Mühürlenmiş yüreklerdeki unutulan dostluk ve sadakati.