Metafor Şiiri - Ali Çelik 3

METAFOR

Sanki samanyolunda, kaybolan yıldızım ben
Yılların ötesinden, sana sallarken el
Ben kendimi bulamam, hangi galakside sen?
İtinayla sakladım, saçından vermiştin tel
Yılların tozu vardır, duyguların üstünde
Yoksa ben mi bilmiyorum, yâr sen bana küstün de?
O nasıl bir aşk ise, yüreklerde yangındı
Kulaklarım çınlıyor, yâr sen beni andın mı?

El yazısı yazılmış, eski defterler rafta
Ne sen bana yürüdün, ne de ben sana geldim
Kaldı o büyük sevda, sahipsiz bir arafta
Meğer sevda da bitermiş, ben ancak bunu bildim
Aynı kutup itermiş uzaklaşmak bundanmış
Nereden bilecektik, bir ben olmak zindanmış

Artık yoktur dönüşü, zaman gelmez geriye
Mateessüf büyük aşklar, kalplere kazılırken
Yılların gölgeleri, iz bırakmış deriye
Hayıflanmak boşuna, eski aşk yazılırken
Eyvah demek boşuna, belki, daha münasip
Demek ki kader yazmış, deniyor ki ya nasip!

Bir aşkın tahkiyesi, bazan olur hüzünü
Bir damla kurumuş yaş, yanaklarda var izi
Demek eski aşklarda, yakar insan özünü
Bu güne kalmış olsa, belki olurdu dizi
Acaba gitsek geri, hatâ olur mu tekrar?
Gurur bunu engeller, hiç kimse etmez ikrâr