Metafor Şiiri - Orhan Yamak

Metafor:
Kusarak kurtulmak lazımdı kapı kapı dolaşan ihanet tellallarının, mübalağalı, müntehir duruşlarının , muvakkat, sahtekar kirlerinden arındırmak yorgun yürekleri insansa inanma telkinleriyle beslenen sokak köpeğinin ..
Sonra düşünmeli: Haklısın ama eşrefi mahlukatta,belhümadâl de
olabilen varlıktır insan dediğin...Çıkınlarında ihanet biriktirenlere denk gelmek alınacak dersler için şükür vesilesi mi yoksa abd olmanın erdemine yeterince erememiş olmanın verdiği imtihanın tecziyesi midir...? Vaveylalara hacet yoktur ne olsa yadırganmamalı çünkü ahirdir zaman, sözleri yüzleri kadar boyalı, yürekleri halleri kadar riyakar zamaneydi insanlar... Ait değildi hiçbir şeyiyle sevmeyi Neccaoğullarının küçük kızlarından öğrenenler bu aşufte çağa .. Vuslatı uzlette aramalı lakin alınmıştı ellerinden mağaralar bile,mavi ışıklı kaçamak turistik gezilerin lekeli izlerini taşıyan... Nereye kurmalıydı şimdi otağı ki ,bir zaman makinesi olsun da ışınlasın Mâveraya,tamda Hâce Yesevi müridanı zikr-i halkayı kurduğu zaman,kılıç urup cenge durduğu zaman.. Ne işimiz vardı Ya Rabbi bu kahpe çağ da sureti insanın sireti mahlukat olduğu zaman.