Mesut Bozkurt Şiirleri - Şair Mesut Bozkurt

Sen,sokakların yalnızı
Sen,duvarların sesi
Al yüreğini avuçlarına
At onu yıldızlara
Ulaşması önemli değil;
Mesele kaçmak değil mi kendinden

Bazen gitmen gerekir
Yüreğindeki sevdalarla,
İsyanlarla.
Mühürlenmiş gibidir dilin,
Sansürlenmiş gibi yüreğin.
Yürürsün,

Gülen gözlerinde boğulurum
her resmine bakışta
bir şeyleri sorguluyorsun sanki
ve ben
bir şeylerin hesabını vermekten korkuyorum sanki
gözlerine baktıkca

Direniş adımlarıyla yürüyorum
Caddeler ortasında
Çiçek dolu bir tabut omuzlarda
Güneş rengi bayraklarla
Az kaldı biliyorum
Peşin sıra gelen panzerler

Bir çocuk gördüm Manisa'da
Beyaz Filin altında
Oturmuştu beton yere
Boya kutusu önünde

Bir rüzgar esiyordu delice

Yıldızların altındaki sessizliğinde duruldum hep
Seninle yıldızlara bakarak
Çakıllarla kaplı yollarında yürürken
Kurdum en güzel hayellerimi

Çorak, apansız topraklarında

İnerken
Arıkbaşı yokuşundan
Bir mehtaplı gecenin
Yıldızlı şafağından
Bir kardelen çiçeği gördüm
Merakla bakan

Analar vardı duvarın ardında
Yüreğinde deprem sarsıntısı
Genç kızlar vardı
Gençliğinin baharında saçlarından sürüklendiler
Eşleri vardı tutsakların
Büküktü boyunları

Karlı bir gece vakti
ağlayarak
ışıldayan gözleriyle
dünyaya saf ve temiz
herşeyden habersiz baktı Ayşe kız

Bir gün gelirsem,
bütün dostlarım kaybolmuş,
etrafımdan
parçalanmış yüreğim
vurulmuş her tarafından
bir gece vaktinin