Mesut Şiiri - Mesut Beşevlek

Kasım ayı idi, dışarıda buz gibi bir hava,
Adam içeriye girdi.
Önce şapkasını çıkardı,
Sonra eldivenlerini, montunu,
Ceketini, gömleğini, kravatını,
Derken,
Üzerinde ne varsa çıkardı adam.
En son mutluluğu çıkardı üzerinden.
Diğer hepsini asacak yer vardı,
Ama mutluluğa bir yer bulamadı,
Olsun, üzerinde taşımasa da olurdu,
İsminde taşıyabileceği geldi aklına,
Mutluluğu oraya yolcu etti.
Sonra aynaya baktı,
O zaman fark etti,
Bir tek sevgi kalmıştı
Bütün ayıplarını örten.

MESUT BEŞEVLEK
25.09.2025