Mesûller! Şiiri - Nihal Mirdoğan

Yeter ki girmesin içe tefrika
Kurt gibi kemirir özü bırakmaz
İhanet cinayet türlü entrika
Gerçeği görecek gözü bırakmaz

Bir insan hayal et hırsına düşkün
Sağduyusu felçli karakter pişkin
Alp ruha kem bakar cüzdanı şişkin
Eliften bi-haber cüzü bırakmaz

Gaflet ve delalet fidanlar biçti
Hatalar bin değil onbini geçti
Mesuller bilir ki kendisi seçti
Çıkmazı görür de izi bırakmaz

Ben bilirim der de ilk o şaşırır
Yetim hakkı derken cebi aşırır
Hariçten gazelle bardak taşırır
Kendisinden menkul sözü bırakmaz

Dağda hain yeller eser dururken
Beşikte balalar nutku kururken
Şer diller kahpece 'BOZKURT' vururken
TÜRK'lere bakacak yüzü bırakmaz

Bilin, tereddütü birlik bitirir
Bu millet bu yolda TÜRK'lük yitirir
Huzur bağını Türk/İslam getirir
Kanımızı söndürür közü bırakmaz

Bu derdin ilacı yine sizlerde
Boş yere aranır yaban izlerde
Yani Atatürk'te yani bizlerde
Başbuğun aşığı bizi bırakmaz