Mesnevi. 4 : Toprak Şiiri - Erdal Ceyhan

Toprak ne denli azizdir bir kez kaybetmeye gör
Çöllerde gez,suyu, toprağı özle görmeyen kör

Toprak sulandıkça sulandı, çiftçiye hayat saldı
Eğer emek vermezsen, toprak verdiğini geri aldı.

Sıcak bir ekmek gibi avuçlarımda kara toprak
Ben yaşadıkça yaşayacak,benden sonra olur yatak.

Ne diktiysem geri verdi, çiçek verdi, meyve verdi
Toprak ciğerinden can verip, elleriyle gövertti.

Can içre canandır, rengi kara ama vicdanı aladır
Hiç sorma konuşmaz, eseri cedid yardan bâlâdır.

Sevgi istesen onda, gönül tutsak bir bahçıvandır
Ne istersen iste,toprak verir o ki gani bir civandır.

Toprak su ile doyar, toprağın suya ihtiyacı var
Sula toprağı, mücevvher olur,cebine altın koyar.

Toprak bir yastıktır çimenlerin bir kat altında
Daha altında yatan garipler artık ana kucağında.

Yüz sür toprağa, o senin hem anan hem baban
Her ikisi de hak ile yeksan oldu,senin de aban.

Dua et aşk ile dai, ayakların henüz toprakta
Bir gün tepetaklak olursun anlamazsın hayatta.