fısıldayınca adını
meşgule düşüyordu
vuslatlar
sarılmalar ıslak
ve gölgesizken
dozu yarılanmış ayrılıkların
bağımlısıydı kalbim..
--------hatırlama nöbetleri yaşıyordu...
apansız bir yabancının
dokunuşlarında
unutabilseydim seni
bedava tenler
çamaşırlar saçılmış üst üste,,,
kendinden utanmış
ta,amulen günahlara
kim olacaktı
sened-i kefil?
fısıldayınca adını
ayrılıklara
güdümlülükte
kaygı hep düşes iken
içimde
SEN ağrıyordun..
......vuslata ulaşılamıyordu..05/06/2010/bursa
m.öksüz.
Kayıt Tarihi : 5.6.2010 17:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)