Qıvrılmış kökleriyle toprağın kalbine iner,
Umudu taşıyan bir palamutta başlar hikâyesi.
Eteklerinde nice canlının izi vardır,
Rüzgârla konuşur, yaprakları bilgece dökülür.
Cam değil, çam değil — adı gibi kadimdir.
Uzayan gövdesiyle zamanı omuzlar,
Sessizliğin içinden konuşur bir ağaç gibi değil, bir tarih gibi.
İsmetullah SevgiliKayıt Tarihi : 6.5.2025 09:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, meşe ağacının Latince adı olan “Quercus” kelimesinin harflerinden ilhamla yazılmıştır. Meşe, Türkiye’nin hemen her bölgesinde doğal yayılış gösteren bir ağaçtır. Derin kökleriyle toprağı tutar, yaprak döken türleriyle mevsim döngüsünü yansıtır. Palamudu birçok canlıya besin olurken, odunu ve gölgesiyle insan yaşamına da katkı sağlar. Şiir, meşeyi yalnızca bir bitki değil, zamana tanıklık eden bir canlı olarak resmeder.
