Mesela Şiiri - Yuşa Demir

Ben İstanbul oluyorum mesela sende,
Boğazımdan ağır ağır geçen bir gemi,
Nazikçe dönen pervanen içimi ürpertiyor,
Sevinçten köpük köpük oluyorum.
Bir an yutkunmak geliyor içimden,
Derinliklerime saklamak istiyorum seni,
Sonra bekleyenlerin aklıma düşüyor,
Ve çaresizce Galata yüksekliğinden,
Kız kulesi kadar yalnız seyrediyorum,
Ortaköy'den kıvrılırken Beşiktaş'a seni.
Bir Ermeni Kilisesinde ayrılık çanları,
Bize gongluyor Beykoz sokaklarında.
Artık uzaklaştıkça kopuyorsun benden,
Ellerimden ve Anadolu Fenerinden...