Mesela Şiiri - Yunus Sülük

Yüksek bir yerden izliyorum bugün kenti,
Manzarama gece hakim,
Tek ışık kaynağım bir sokak lambası,
Ay ve yıldızları
Bulutların arkasına saklamış tanrı,
Ve ben kurumuş bir ağacın dalları altında yalnızım,
Rüzgar döverken bedenimi fısıldıyor sessizce,
kimsenin beni duymadığını.
Daha sessiz olmalıyım, daha sessiz olmalı,
Kalp atışlarımı duymalıyım mesela,
Bu sessizliği bölmek için, daha sessiz olmalıyım,
Çivi çiviyi sökene kadar, ciğerlerim patlayana kadar susmalıyım,
Gecenin bağrına bir çivi çakar gibi derin bir nefes almalı,
Sigaramı yakıp külüne sığın malıyım,
Alev dahi alsam mesela, kül sanmalılar beni,
Acımamalı mesela canım,
Bir tuhaf huzur arayışındayım,
Arkamı dönüp mümkün olduğunca koşmalıyım,
Uzaklara kadar, en uzaklara,
Unutmalılar sonra,
Ben canımın acısını,
Gırtlağıma dolan kanın tadını,
Etimde gezen bıçağın keskin yüzünü,
Göz yaşının yüzü yakan etkisini,
Unutmalıyım mesela,
Bu yüzden özeniyorum hatta,
Hafızasını kaybeden ve tekrar tanıştığım bir arkadaşa.